اگر‌ که از جـلواتش نقـاب بر می‌داشت            از آن حقیقت نوری حجاب بر می‌داشت
بدون شک همگان را پیـمبری می‌کرد            اگر‌ زمان هـبوطش کتاب بر می‌داشت

غبار از سر سجاده‌اش که بر میخواست            سـتـاره از قـدمش آفـتـاب بر می‌داشت
حسین بود سـراپـا، حَـسن ز پـا تـا سر            حسینی و حسنی بین قاب بر می‌داشت
بـنا به حـلـم خـدایی بنای گـریه نداشت            که کوفه را ز‌ همان‌ گریه آب بر می‌داشت
نخست زینب و بعداً حسین مکتوم است            شـرافـت عـلـویه است اُمّ کـلـثـوم است